HAVRANLI SEYYİD!..(18 MART ANISINA)
Bu hikâye bir devin küllerinden doðuþu;
Kararmýþ ikbalimin beklediði bir güneþ…
Bin olan düþmanlarý bir mermiyle boðuþu;
Duruþu cihan gibi, Hazret-i Hamzaya eþ…
Kim demiþ okyanuslar bir damlada boðulmaz!
Koca bir ulus taþýr, Seyyidimin kollarý…
Þaþýyorum kim demiþ küllerinden doðulmaz!
Nice daðlar aþýyor, nurlu tarih yollarý…
Havranlý Seyyid diye, çaðýrdýlar erenler;
Haydi Allah Bismillah, gücü sende atanýn…
Þehadet diye diye, caný yere serenler;
Öksüz kaldýn vatanda, öz oðluyken vatanýn…
Seni nasýl anlatsýn aciz kalýr satýrlar;
Hangi kelam muktedir, izahýna beþerin…
Biz unutmuþ olsak da tarih seni hatýrlar;
Þu gördüðün yurdumda, hepsi senin eserin…
Sen diyorsam, Alisin, Hasan belki Muratsýn;
Nice gelincik açar, topraðýmda, taþýmda…
Sen önünde durulmaz, Dicle belki Fýratsýn;
Mehmetçik diye aðlar, sýzlayan gözyaþýmda…
Hem gözyaþý, hem kan var; olmaz böyle bir dram!
Ne kadar millet varsa, hepsi bize düþmandý…
Yüz okkaymýþ mermiler, yüz okkaymýþ bir gram;
Diz çökerken hainler, bir deðil bin piþmandý…
Ali Altýnlý - 27/11/2007
Saat: 20:17
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.