Yaðmur arkasýnda saklý olan toprak kokusu gibi ortaya çýksa; Bilmez ki ben aðlýyorum o yaðýyor Ben kanýyorum o yýkýyor... Sar beni diyorum, Islanayým iliklerime kadar; Al götür içimden bütün keþkeleri,hüzünleri Kalmasýn hiçbir þey... Ve bir ses...Bekle diyor bana... Sabret..!!... Baþým önümde,ellerim titrek,gözlerimse hala nemli... Ama söz ver diyorum; hep sen saklayacaksýn göz yaþlarýmý; Hep kanayan yüreðimi sen yýkayacaksýn bütün merhametinle.. Ve yaðmur þiddetleniyor sözünü yerine getirmek istercesine... O hýrçýn ben ýslak, o tasasýz ben aðlamaklý yaðýyor, Yaðýyor üzerime... Aðzýmda tuzlu bir tat; damlalar yorgun çekiliyor ... Bulutlar baþýný alýp gidiyor, kim bilir daha kaç çift gözün yaþlarýna karýþmaya.. Bense dudaðýmda hüzünlü bir tebessüm bakýyorum gökyüzüne... Çok bekletme beni yaðmur, daha çok aðlayacaðým... Belki sebepsiz kaç kere daha kanayacaðým....
Sosyal Medyada Paylaşın:
eda-soylu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.