Ömür geçiyor sessiz yürüyüþlerle,
Kendi kendinin yolumdayým kime, ne
Bir avuç dert, gam var sinende,
Bilmezler ki bu yolcu gider nereye,
Biraz aklýn erdiði yerde gidersin,
Gitsen de hep kendin kendi nesin,
Yaþadýklarýn ibret örnek olsun,
Aklýný kaybetmeden kendin ilerlersin..
Ölüm bir diriliþ bu bilinmekte,
Elinden bir þey gelmiyor yok elinde,
Sürükleniyor iþte yaþam selinde,
Gönlünde hepsi görülmüyor gözlerle..
Yolun sonunda ölüm var,
Dünya oldu artýk bana dar,
Olmuyor istemelerle yar,
Adýmlar küçüldü dünya oldu dar..
Aðlayan gönlüm gözyaþý akýyor,
Kimse yok ki kimse sormuyor,
Gözlerde fer kalmadý öylece bakýyor,
Hayat acýmasýz bu adam yok oluyor..
Hiçbir þey kifayet etmez artýk,
Yatsan da uykular yok artýk,
Bunca yaþý yaþamý yalnýz bastýk,
Sonu yok düzelmez artýk..
Hisler tükendi, artýk kalmýyor,
Düþünceler bir, bir kayboluyor,
Ha vardý ha yoksun iþte gidiyor,
Ne kadar yaþarsan ömür bitiyor..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.