MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

YAŞAMA HEVESİ
Pusatcan

YAŞAMA HEVESİ



Yine þafak söktü, hayat baþladý
Hâlâ damaðýmda gündüzün tadý.

Halbuki ben güne daha doymadan,
Ne de erken akþam olmuþtu zaman.

Ruha ýþýk, ümit ümit yayýldý
O ümitle gönlüm zevkten bayýldý.

Kör karanlýklarda uykumu boðdum
Doðan güneþ ile yeniden doðdum.

Yaprakla titredim, çiçekle açtým
Rüzgârlar yoldaþým, bulutlar atým.

Yer, deniz ve sema… Âlem rengârenk
Yaradan’ýn bahþý bu güzel ahenk.

Kuþun uçuþu, akan suyun sesi
Bütün bunlar bir hayat emaresi.

Günle, cümle cana hep can geliyor
Þu akþamlar bana hicran geliyor.

Yine gün bitiyor, vakit daraldý,
Güneþ gitti akþam ufkuna vardý.

Þu günlerin boyu saatten kýsa,
Ne olur bir gün de akþam olmasa!...



(KIR ÇÝÇEÐÝ/1998)
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.