Kırmızı Taşlar

sabahýn ilk ýþýklarýnda
uyandým sensiz bir güne
soðukluðunu hissettim acýmasýz dünyanýn
baðýrsamda sesim çýkmaz oldu
bu fýrtýnalý diyarlarda
dað gibi efkarlýyým baþýmda sis
eteklerime doðru amansýz bir kar yaðýyor
üþüdü üstümde duran up uzun deryasýz çamlar
dondu gönlüme giden pýnarlar
yürüdüðüm ýssýz kaldýrýmlar
seni hatýrlatýyor bana þimdi
atlardýn basmamaya çalýþýrdýn
kýrmýzý taþlara
her zamn sana sarýldýðým yerdeyim þimdi
gözlerimden yaþlar düþmeye baþladý
kýrmýzý taþlarýn üstüne
bir gelincik edasýyla gelirdin yanýma
sessizce söylerdinn beni ne kadar çok sevdiðini
gözlerim ümitsizce aradý o sesi yine
artýk gelmeyeceðini bilse bile
kýrmýzý taþlarýn üstüne gün doðmaz oldu artýk
kar sanki her þeyi silmek istiyor
yürüdüðün yerleri tuttuðum elleri
sana aþýk olduðumda diktiðim güllerde solldu
artýk bende dayanamz oldum senin gidiþine
ne olur gel bahçeme
güllerim açsýn topraðýmm gülsün
benim yüzüme yine...
Sosyal Medyada Paylaşın: