DEMİRKÖPRÜ DÜŞLERİ 2 ( KARNEDE YAZMAZ)

çocuðum...
sevmeyi öðrendin mi sevmeyi?
insanlarý, hayvanlarý, doðayý,
ay, yýldýz, güneþ ve dünyayý,
çýkarsýzca sevmeyi...
söz hakký verilince,
kendini anlatmayý,
konuþaný can kulaðý ile dinlemeyi.
acýný, üzüntünü, sevincini,
taþkýnlýk etmeden,
kimseye zarar vermeden,
kardeþce paylaþmayý.
çocuðum...
ben çocukken,
orta Asyadan gelme soyumuz,
diye baþlardý türkülerimiz,
sen hiç duydunmu.
baðýþla,
hani diyorum ya,
Avupadan önce Asyayý okudun mu.
Anadolum,
can parçam güzel yurdum,
dedikce küt küt attýmý yüreðin.
çalýþýp üretmenin,
hakkýný aramanýn,
birlikte yaþamaynýn,
haklýnýn yanýnda olmanýn,
notunu verdiler mi?
ben silahý, kapkacý,
duymadým.
seyretmezdim o karanlýk dünyayý.
bilirmisin,
hayatýn hergün birþey öðrettiðini.
ve ölmenin bile,
dürüstce, mertce, baþý dik defalarca olduðunu.
iþte bunlarý, diyorum,
iþte bunlarý.
karneden sonra geliyor,
karnende yazmaz çocuðum.
Sosyal Medyada Paylaşın: