Mecalim kalmadý artýk... Meçhul yolculuklara.... Giydiðim siyah gömleklere, Kýrmýzý kravatlar takmaya... ve yýpranmýþ küsele kunduramý, Her gün boyatmaya... Yeni hayatlar kurmaya, veya kurmaya çalýþmaya... Her seferinde sil baþtan demeye, Mecalim kalmadý... Apansýz daldýðým yolda, Bir gece karanlýðýnýn suskunluðunda... Sessiz, eþsiz ve harabe bir kentin sokaklarýnda... Düþlediðim umutlar ve yarýnlar diyarýnda, Pek bir ýþýk yanmasada, Ýlerliyorum meçhul sokakta, Meçhul yolculuklara... Yarýnlara uzanýp yarýnlarý isteyerek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet arif Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.