Süheyla`ya ilk kez bir þiirde rastlamýþtým, Meçhuldü süheyla. Nerden gelir nereye giderdi belli deðildi. Çok aradým onu, Kim bilir kime gitmiþti. Neden çok sonra açýp okudum ayný þiiri, Süheyla þiiri terk etmiþti. Günlerden bir perþembe, Tesadüfen bulduðum bir þiirde Rastladým yine ona. Bu kez pek bir deðiþik gelmiþti bana, Ama yine güzeldi. Boyu uzun,saçlarý dalgalýydý bu kez. Parmaklarý bakýmlý,soluk bir renkteydi elleri. Ellerimi uzattým yüreðine, Pek bir durgundu bu defa. Sanki utandý beni beni karþýsýnda görünce. Bir titreme sardý beni, Çekildim geri. Kaçýp sýðýnacak bir þiir aradým kendime, Giderken baktým da birden Yüreðiydi Süheyla`nýn ellerimdeki. Deðiþmiþti süheyla, Gözleriyse hala ayný güzellikteydi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ERCAN KIRLANGIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.