Sarıgülün Bilmecesi

Gece sessizce kapatýr gözlerini
Mavi rüyalara,
Ýki ayaklý gölgeler yürür
Zamansýz kâbuslar gibi
Ýblislerin yüreðinden meleklerin dünyasýna
Zaman zulmün vicdanýnda
Gökyüzünü satýn almýþ savruk rüzgârlarýn
Tokatý kadar acýmasýz ve haksýzdýr.
Yaþamýn duraklarýnda beklerken
Artýk biliyorum korkulu düþlerini
Uzun ve müzmin yalnýzlýðýnýn ellerinde
Tükenmiþ insanlýk gibi duran
Ýblis kumpaslarý...
Gönül mezarlýðýna gömdüm yýldýzlarý
Bir tek sen kaldýn gönlümün meskeninde
Kaderin kilidi yaþamýnýn kapýlarýný kaparken
Bir güneþ süzülür sevginin penceresinden
Karanlýðýn damarlarýna.
Yaþamýn koridorlarýnda kirli bir dünyayý
Yýkýyor kutsal güneþin ýþýklarý
Kara bulutlarýn ardýndan sessizce akarak.
Sen yaprak yaprak acý ve hüzün döken
Sonbahar çiçeðisin
Tanrý ’nýn sarý sayfalarýndan
Savrulan gövdeni taþýmaktan yorgun
Talihi fýrtýnaya tutulmuþ yelkenlisin.
Sevgi limanýnda her dinleniþinde
Bir vazo çatlar ellerinde
Ýki damla yaþ dökülür sarýgülün gözlerinden
Seni bir güneþ izliyor uzaklardan
Diyojen ’in feneriyle
Çözmek için bilmeceni
Susup gitmeden sonsuzluða...
Ahmet TIÐLI 24.1.2010 (Sevgi Merdivenleri)
Sosyal Medyada Paylaşın: