Kırık Bir Aynanın Sırında Gezdi Elim… sarı yapraklar
Kırık Bir Aynanın Sırında Gezdi Elim…
Onun ne zaman caný sýkýlsa Býyýklarýna giderdi eli, Cebinden kýrýk bir ayna çýkarýr Huhlar Ýtinayla siler Dikkatlice býyýklarýný süzerdi.
Bir kalem olurdu ceketinin üst cebinde Gazetelerin bilmecelerini severdi, Hiç bitmezdi o kalem Hep ayný Ayný yerde.
Ya “Haným kýz” ya “Delikanlý” derdi çocuklara Onlardý yokluðuna en çok üzülenler de…
Bir gün annem - Çocuklar, dedi, -Ayrýlmýyorlar kapýnýn önlerinden…
Yine Tam kapýdan çýkmýþken Biri sokuldu ince sesiyle: -O dede yok mu? -Gidin evinize, baþka yerde oynayýn! Dedi annem. -O dede yok mu? -Bize hep þeker, çikolata verirdi…
-Yok! Dedi annem -Yok! -Yok babam…
Ben görmedim O görmüþtü giderken…
ezgi ç. 14.03.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
sarı yapraklar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.