her yer yemyeþil
zümrüt rengiyle süslenmiþ.
erikler, bademler
çiçeklerle bezenmiþ.
bahar kokusu alýyoruz derken,
gelivermiþ baharýn kendisi...
ne güzel olmuþ canlanan doða,
ne güzel kokar olmuþ toprak,
mis kokulu ana gibi
sadýk, sevecen yar gibin...
gelmiþ bahar,
doðurgan mý, doðurgan....
güz mevsimleri solan,
baharla yeniden canlanan,
cemrelerle doðurgan ola
hoþ gelmiþ...
gönüllere can,
dizlere derman,
yüreðime sevdan,
ölü doðaya hayat gelmiþ.. .
bakýnýz çevrenize,
bakýnýz þu dallara,
eski bir sevda namesini,
bir gönül yangýnýný,
bir yürek inleyiþini,
anlatýyor þimdi,
esen yeller,
gizemli mi, gizemli
hem de hüzünlü...
aþkýn cep telefonuna
yüklemiþ umutsuz güzleri,
göz pýnarlarýndan,
uzanan yaþlar,
yürekten yüreðe,
yol olmuþ, baðlanmýþ...
bir baþka teranece,
dallardan dallara,
dolaþýp uçuþmuþ,
vuslat umutlarý...
ne yazýk...
ne yazýk ki,
baharlar yetmemiþ,
güzlerle ölüp dirilmiþ,
yitik sevdalar
yüreklerde hep...
yine umutlarla
düþmüþ cemreler,
her yiten bahardan önce
kimi gülerken gönüller,
kimi göz pýnarlarýndan,
sýzan yaþlarda boðulmuþ sevdalar...
hep baþka baharlara ertelenmiþ
kalmýþ umutlar.
el ele sevdalýlar,
umutlarla beklemiþ hep baharlarý,
her bahardan sonra
yine yazlar geçmiþ,
yine güzler gelmiþ,
ve de karakýþ...
yazlar eritememiþ,
yüreklerde buz tutan yarýnlarý...
bitmemiþ umutlar amma ,
istenen son hiç gelmemiþ.
son yolculuktan,
dönülmemiþ yarýnlara...
hiç dönülmemiþ...
10. 03. 2010
Suat TUTAK
(Son þiirlerimden)