Ses siz Olun…
Havada sessiz bir aydýnlýk var.
Kuþlar suskun, bulutlar hazýrolda bekler,
Sanki gelen biri var.
Sýcaða inat aðustos böcekleri de suskun,
Kulaklarýmý týrmalýyor bu sessizlik,
Ýçimde anlamsýz bir ýzdýrap büyüyor.
Ensemde ýlýk bir nefes,
Kaç benden ölüm elim sende.
Sessizliði dinliyorum.
Sanki bir þiir, bir müzik gibi…
Alýþýyormuþ insan sessizliði dinledikçe,
Hatta seviyormuþ, týpký yalnýzlýk gibi.
Aniden bir çýðlýk,
Sessizliðin ortasýnda bir tufan,
Tüm bedenimi titreten kimdir bu densiz.
Soluk solluða bir çocuk geliyor.
Ela gözleri aðlamaklý,
Aldýlar benden diyor, aldýlar hakkým olaný.
Kim yapar insana, kim yapar diyor.
Ýnsanýn insana yaptýðýný kim yapar.
Aslan bile kýyar mý ceylana acýkmadan,
Yýlan ýsýrmaz ki üzerine basmadan…
Ay gökyüzünde parlýyor, geceye inat.
Ýçimizden konuþuyoruz artýk,
Ölüm diyorum zamanla büyüyen tek gerçek.
Var mý insandan sahtesi ve
Kokmuþ dünyamýzdaki en büyük vahþet.
Zalime ölüm olmasaydý,
Kalýrmýydý dünyada tekbir nefes.
Bu sessizlik uyuþukluk veriyor,
Sanki bir morfin, damarlarýmda yürüyor.
Düþünüyorum da suskunluðumuz nedendir acaba?
Sormayýn asillerimize, susmak asalettenmiþ galiba.
Onlarýn bilip söylemedikleri, bizim bilmediklerimizse
Gelin sorup söyletelim zalime zulüm nerde? …
Salih YELERALMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
salihyeleralmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.