TaNıMaM

Yaþadým apansýz hayatý,
Yaþlandým yeterince yaþamadan.
Saðlamasýný yaptým hayatýn,
Küfrettim insanlara içimden,
Ama gülmedim yüzlerine.
Sordum söylemediler.
Neydendir hayat?
Ýnsan yalnýz toprak ve su mudur?

Tanrýdan çok öðüt duydum.
Aðladým, kendini Tanrýya yakýn zannedenlere.
Gördüm yalancýlarý,
Kirlenmiþ kalplerde ki zalimliði,
Tanrýnýn adýyla baþlayýp,
Âlemi þerefsiz bilenleri.
Yok ki insansýz palavra,
Olmasýn yalansýz insan.
Dursun artýk bu hengâme.
Sussun konuþmayan diller
Sorsun akýl mý topraktan vicdan mý?

Dinlemeden anlamam,
Anlamadan hele hiç sormam.
Dinlemeden soranlara,
Sormadan bulanlara,
Ýftirayý maharet sayanlara,
Tanrýnýn zulmü ibadet midir?
Bu serseri dünyada,
Acý varda, hep iftira edilene midir?
Yobazlaþmýþ âlimler,
Kurum tutmuþ aðýzlarýndan,
Nur çýkartmaya çalýþýrken,
Korkmazlar mý?
Zehirleriz diye acýnacak dimaðlarý.
Kendi cehaletlerinden,
Görmezler mi? Tanrý her yerdedir derken bile.
Sormazlar mý âlim zannedenlere?
Ýftiranýn günahý nedir diye.

Tanýmam bende böyle dünyayý
Anlamam dindar zalimleri.
Varsýn anlamsýn onlarda beni.

Sosyal Medyada Paylaşın: