topraðým anadolu, suyum anadolu, köküm anadolu ben anadolu kadýnýyým anadolu kýzýyým ellerim toprak kokar,hamurum toprak ana.. emeðimi esirgemem, insanlýðýmý yitirmem toprak gibi ölümsüz sevdalarým tutkulu o güçlü omuzlarýmla soðukta,sýcakta yanarken alev alev... yýlmam yýkýlmam, herþeye raðmen nasýrlý , kurumuþ sert tabanlarýmla yürürüm daðlarda, bahçelerde.. aþarým engelleri sýrtýmda bohçam, elimde baltam koþarým ..koþarým aþarým tepeleri o gül kokan , toprak kokan ellerim tarlalarda, baðlarda ben anadolu kadýnýyým ben köyde, kasabada, heryerde ama ben hala þehirde...
canan demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
canandemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.