İSTANBUL 2

Yedi tepeden esen rüzgarýn sesini duyuyorum
Lodosun poyrazýn
Denizin çýðlýðýný duyuyorum
Görüyorum rengini, nefesini,
Günbatýmýný, gökkuþaðýný
Gözlerimi yumuyorum, kendimi unutuyorum...
Ey deli sevdalarýn þehri
Kaç kiþi çýkardýn köprülerine,
Kimlerin aþkýna þahit oldun, kiminin nefretine.
Haykýrýþýn sesini duyuyorum..
Duvarcýsý, ahçýsý, simitçisi,
Tüm sesleri duyuyorum
Kimi mutlu, kimi mutsuz
Yürüyorum geceleri
Duyuyorum sesleri, kahkahalarý
Raksedip þarký söyleyenler, binbir gece masallarý
Þen þakrak yapraklar,aðaçlar
Neþe içinde oynuyorlar.
Duyuyorum
Gözyaþlarýný
Aðlayanlar,yere kapananlar
Köprü altýnda donmuþ ayaklar
Buz bakýþlý donmuþ suratlar
Baðiran çoçuklar
Nice umutlarý topraða gömdün,
Kimilerini semalara...Ama
Can verdiðin gibi can da alýyorsun
Güzelliðinle...
Ýki yüzünüde gördüm ey Ýstanbul
Ama olup biteni kimse anlayamaz
Benden baþka...

canan demirel


Sosyal Medyada Paylaşın: