Hayal kurmakla baþlar, hayatla anlaþmamýz;
Her birimiz çocukken, iþlenmemiþ kamýþýz.
Bilemeyiz bu demde, hangimizden, ne olur ?
Ýçimizden kaçýmýz, çalýnacak ney olur?.
Yel vurur, salýnýrýz, sazlýklarda upuzun,
En sonun da kimimiz, sazý olur sonsuzun...
Kemale erer mevsim, olurken her yýl anýz ;
Baþlayan yangýnlardan, kaçýmýz sað çýkarýz?
Bir derviþin elinde, çalýnýrken tekkede ,
Serde derviþlik varsa, yer bulunmaz Mekke’de !
Güzel yüzlü Yusuf’lar, indirilir kuyuya ,
Ömür feda edilir, çekilecek tek Hu’ya !
Bu sazlýkta belli ki, zamansýz güvermiþim ;
Baþ açýk, yalýn ayak, ben bir postsuz derviþim.
Bir yol uzayýp gider, gözümün karasýndan ,
Daha yakýnken ölüm, iki kaþ arasýndan.
Gördüðüne aldanýp, sanma, bir gül taciri,
Gerçekte yolcuyum ben, bir gönül muhaciri...
Düþtüm yola bir kere, kaldým böyle duraksýz,
Limanýna uðrayan, gemi benim, bayraksýz.
Bana ait ne varsa, unut gitsin hepsini ,
Ýstesen de, unutma, delirten ney sesini...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.