EV

Yalnýzlýk ve korku…
Her yaným ama her yaným þu an,
onlarla dolu.
Oysa ne de umut doluydum yarým saat önce, yani senle buluþmama 2,5 saat varken daha…
Her gün beraber yürüdüðüm dostumla, yine beraber yürüyecektik.
Evim dediðim yerde baþýma ne gelebilirdi ki?
Sabahtan erken geldim, bekledim umutla,
bekledim, bekledim…
Ne gelen oldu ne de giden…
Öðrendim daha sonra, akþam ki oyundan geç dönmüþ dost evine, uyuya kalmýþ sabah da.
Bunu tahmin eden ben, çok erken gelmenin verdiði içgüdüyle,
oyalanmak için çay içmek istedim evimin içinde.
“Ne olabilir ki?” Düþüncesinin verdiði rahatlýk,
Beþere duyulmamasý gereken,
kimi zaman yersiz,
kimi zaman da fazla güven,
Yalancý çýkardý bu sefer beni
Alt tarafý çay içmekti niyetim, evet tiryakisiydim, suçum bu muydu peki benim?
Sabahýn ilk çayýný yudumlamak talihimde yokmuþ, evim dediðim yerden. Anladým ki;
Ev ev dediðin,
sorgulanmadan yaþayabildiðin,
yermiþ.
Korku, karanlýk…
Yeniden, tekrar tekrar ayný duygu… Þimdi gelmene 2 küçük saat kaldý, 2 tane küçük akrep hareketi.
Hâlbuki 2,5 saat de fazla zaman deðil ki,
2 tam, bir indirimli akrep hareketi.
Ama anlattýðým gibi ben, senin gelmene 2,5 saat varken ki zamandan, 2 saat kalana kadar o kadar olay yaþadým, o kadar çok deðiþtim ki, insan tüm hayatta neler yaþayabileceðinden korkar oluyor, fark edince.
Korkuyorum, evet. Ama biliyorum da ayný zamanda. Bu 2 saat çabucak geçecek, seni umutla bekleyen ben, yanýnda bitivereceðim; sen, dolmuþtan iner inmez.
Saçlarýnýn sarýsý, dolmuþun sarýsýndan ayrýlacak önce.
2 kýtanýn kavuþmasý gibi sana sarýlacam,
kokunu alýcam sýcaklýðýný hissedip.
O sabah evde olma duygusunun yerini yabancýlýða býrakmasý gibi aniden,
o yabancýlýk duygusu da yerini evde güvende olma duygusuna býrakmak zorunda kalacak.
Simbiyotun, güneþe dayanmasý mümkün mü hiç?
Günüm umduðum gibi baþlamadý diye öyle mi gidecek zaten

Bre dev sen ne zannediyorsun,
Yaðmur yaðýyor diye
kuþlar hiç mi ötemeyecek!
Akrepteki týk yok olmuþken, yeniden döndü aniden.
Yelkovanýn heyecanýna dayanamadý herhalde. Sen geleceksin diye o da heyecanlý, o da düþünceli.
Düþündüm, düþündüm
Düþtüðümü anladým,
Düþtüm, düþtüm
Düþtüm de, düþünmediðimi kavradým.
O halde;
düþü, düþün
düþünmeyi düþle
Þu hayaller dünyasýnda düþmemek için
yeniden
Biraz gerçekçi ol da
Korkma,
imkânsýzý iste!
“ Ben, güneþin yanýnda olmak istiyorum!” dedim, haykýrdým da gurbet elde. “ Ýmkânsýz” dedi pideciyle çaycý.
Yýlmadým, düþüme inandým, onu düþündüm.
Haykýrdým yeniden,
yeniden duran yelkovana
Etrafýn karanlýðý bir daha daðýldý.
Bir gözümü kapattým, eh bir de hayliyle açtým. Yaný baþýmda derinden gelen sýcaklýk…
Anladým ki zilli akrep 2 kere oynamýþ yerinden
ve ben,
artýk dünyada; gurbette deðilim.
Aksine, güneþimin yanýnda, EVÝMDEYÝM!

Sosyal Medyada Paylaşın: