"þu þehirden bir ev tutsam ve hep burada yaþasam..."
demiþtin/ tanrý duymuþtu/ tutmuþ ve coþmuþtuk
parkeleri cilalayýp parlatmýþtýk ruhumuzu
çok deðil iki yýl sonra bu þehre ben de tutulmuþ
bir ev de ben tutmuþtum
alsancak demiþtin/ alsancak demiþtim
küçükyalý nasip olmuþtu
banyoyu/ mutfaðý/ taþlarý/ kabý kacaðý ovmuþtuk
canlanmýþtý bakýþlarýmýzdaki kasaba solgunluðu
tutmuþtuk elinden imbatta yeþeren gözlü denizi
yüreðimizin antika eþyalý salonuna oturtmuþtuk
þimdi bu þehir…/ sensiz
ben nasýl giderim kervan pasajýna
az þekerliyi tam tutturan kýzlar aðasý
yokluðun acýyken þekerli olsa ne olur
bilirsin sabahlarý (çiçek almadýðý gibi)
güneþ de almaz/ balkonum serin olur
simit tazecik/ boyoz az yaðlý/ yumurta katý
deniz huzura ilikli nevresim
rüzgar yumuþak baþlý olacak/ söz!
gitme ne olur…
bak güler abla daha bir kahve falý bakamadý
senin çiçekli balkonunda bana
hep ben baktým/ sevdiðin sarý güllere dönük
ela gözlerinden hüzün aktý
yedi sene boyunca/ senin kadar zarif her fincana
eylülde vizyon filmlerinin hepsine agora’ya
ve tek baþýma öyle mi/ kolay sanma
yeni baþladýðým þiir aklýmda ve hangi dükkandan çýksak
o dalgýnlýkla… ben hep saða… hep saða…
kolumdan tutup kim döndürecek sola
efes kafede yine hep ihtiyarlar olacak
bizden daha kokona/ ve ben yine ikisini seçecek
biri bana biri ona benzeyecek diyeceðim
yaþlandýðýmýzda…
söyle sen bana benzeyen kimi bulabilirsin
ihtiyar ya da genç/ o kasabada…
bonjour’da hesap yine hep geç gelecek
sen sinirlenemeyeceksin/ ben sessiz bekleyeceðim
ve hep geç kalacaðým artýk
saçlarýndan yoksun rüzgarlý vapurlara
zaten sensizken ne iþim var ki karþýyaka’da…
nerede bir sarý saçlý görsem/ narin bedenli
hüzün dilli/ sessiz… sana benzeteceðim
gittiðin yer þiirden falan anlamaz ama sen…
kitabýmýn yapraklarýný çevirecek
gecenin bilmem kaçýnda bile hâlâ
neden uyumadýðýmý…/ aðlayarak bileceksin
zaten hep daha geç uyanacaðým sabaha
telefonum çalmayacak
“kalk/ kahvaltý hazýr/ sonra bir kahve…
aynur ablaya uðrayalým/ oradan da
bostanlýya… ama çabuk ol uyuþma!”
demeyeceksin
zaten… biz papatya yapraklý iki kadýn
bir senden
bir benden
bir senden
bir benden
hüzün koparmaktan
yedi yýldýr mükellef bir yemek yiyemedik ki
bostanlý’da.
JD/ Nefise’ye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.