Gözlerimizde baþlar, aþkýn ilk saltanatý ,
Sonra dörtnala kalkar, giderek sevda atý !
Bir kelebek hüznüyle, takýlýrken aðlara ;
Ya engin denizlere, ya vurur sarp daðlara...
Gönlünde bir kaynama, gözlerinde meneviþ ,
Kim çýkmýþtýr bahtýna, bilmez acemi derviþ.
Ulaþmak için bir gün, açýlacak kollara ,
Düþer bir kervan gibi, dizi dizi yollara...
Ne bilsin ki divane, hangi yol çýkar yare ,
Açýk yarayla gezer, dökülür pare pare...
Bu uzun yolculukta, girerken haldan hale,
Büyür içinde boþluk, düþer gönlü melale...
Aklý askýda kalýr, kanar onca yalana ,
Bir panayýr yeridir, artýk hazýr talana.
Bir sevgili uðrunda, terk ederken yurdunu ,
Nerden hesap edecek, yediði ilk vurgunu !
Gönül oynak dümende, ya çöldür, yahut vaha ,
Onca bahane vardýr, girmek için günaha.
Ufukta gözükmezken, bir teli sevgilinin ;
Dayanýr sýnýrýna, adresi kayýp ilin !
Harlanan ocaklara, ha bire taþýr odun ,
Kara delikler çýkar, yollarýna umudun.
Sayýklar gündüz gece, dudaðýnda tek hece,
Çözdükçe uzaklaþýr, aþk denilen bilmece.
Açýk kalan gözleri, dönerken durgun göle ,
Atlar yangýn yerine, her þeyi bile bile.
Hangi falcýya koþsa, çýkarýrlar cinini ,
Her aþýk son deminde, kaybeder bilincini.
Simsiyah gözlerinde, deniz nasýl çýldýrýr ?
Ýçimiz de kristal, bir gökyüzü kýrýlýr !
Kaybederken yerini, hem devler, hem cüceler,
Dökülür sonsuzluða, dilinden son heceler...
Aþka ulaþamadan, ayak direr ayrýlýk,
Aþýka aðýz açar, dipsiz, deli karanlýk...
En sonunda bir ömrü, verirken bir hediye ;
Bir türlü soramazsýn, asla deðer mi diye...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.