An akar, alacakaranlýk çöker
Hep rüzgârdý gelinciðin derdi
Kelebek çýrpýnýþýný andýran
Yol bulamaz yýldýzsýz gecede kendine doðru,
Kendisi içindi vakitsiz sitemleri…
Gelincik
Sen yellerden geçemedin
Ben, bilsen bu bahar en çok seni sevdim…
Hasret kalmýþ bozkýrlar rüzgârla dansýna
Benimse ellerimde titrer kederin
Yaprak yaprak, kýrmýzýlarým tükenir önce…
En tadýlmadýk özlemler uðrar
Gölgenin düþtüðü yere…
Bir papatya olamazsýn sen
Ne de bir gül…
Kýrmýzýlardan derme, çatma
Bir gönül…
Ve yine bir gelincik
Kanar, aðlar güneþle, saçar yaslarýný
Dört bir yana…
Aldýrmaz hiçbir kýr çiçeði…
Bilmez ki gelincik,
Topraðýn göz hapsinde cilveleri…
Tozlarýndan anladým,
Belirgin izleri.
Belli ki çok olmamýþ rüzgârlar seni terk edeli…
Ve sen yine de
Narin sevinçlerinin ýþýðýnda
Var oluyorsun…
Ben yine gelincik çýkmazlarýnda þaþkýn...
Aðýr aksak yürüyüþlerin ardýndan
Siliniyor iz gibi, giz gibi adýn…
Diriliyor…
Sen yoksan aklýmdaki kýrmýzýlý uçurumlar…
Ve hep atlamaya hevesli ruhlar
Yine ayný cevapsýzý sordular
Bir gelinciðin derdine rüzgâr olmaya ne var?