Çamurlarýn arasýnda minicik bir beden. Yüzünde korkunun ürpertici izleri, Ölüm ne demek bilmezken, Ölümün felaketi çöküvermiþ hayatýnýn üzerine.
Annem ,kardeþim nerde diyor? Evime gitmek istiyorum diyor! Evinin yerinde çamurdan kocaman bir kütle, Belki kulaðýnda annesinin son bir çýðlýðý..
Bir çocuk bir aðlar, bir güler ya, Birkaç parça yiyecek mutlu edivemiþti hemen. Minik keko annem,kardeþim öldü diyor ya Nerden bilsin ki onlar geri gelmeyecek.
Keko günden güne büyüyecek, Daha bir baðrýný yakacak annesinin yokluðu. Ve bu devlet böyle uyuyup Lüzumsuz iþlerle gündem tutmaya devam ederse Kimbilir daha nice kekolar anne özlemiyle yanacak...
"Elazýð depreminde ailesini kaybeden KEKO gibi nice çocuklara yenilerinin eklenmemesi için lütfen herkes duyarlý olsun...asýl olan felaket gelmeden yapýlmasý gerekenleri yapmaktýr..." Sosyal Medyada Paylaşın:
SUNRISE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.