Hani birçok þiir, "Sen diye baþlar ya, "Ben seni þöyle sevdim, Ben seni böyle sevdim..." Diye devam eder ya, Ben, "Ben" diye baþlamayýp "Sen" diye baþlayacaðým.
Sen; Sevilmeye lâyýksýn. Seni hiç sevmedim aslýnda. Sen SEN’i sevdirdin. Kalbimi vermedim sana, Sen kalbime girdin. Geceler boyu uykusuz kalan, Ben deðildim Uykusuz býrakan SEN’din. Aðlamaktan kýzaran, Yaþlar boþanan Benim gözlerim deðildi. Senin bakýþlarýndý aðlatan. Ben koþmadým peþinden, Peþinden koþturan sendin. Tam "Buldum." dediðimde Kaybolan SEN’din. Avuçlarýmdaki sabun köpüðüydün, Ben patlatmamak için çýrpýnýrken, Uçup gidendin.
Sen; Öðrendiðim en güzel hece, Belki mehtaplý bir gece, Okuduðum en anlamlý þiir, Dünyamý deðiþtiren sihir.