Gelme ölüm gelme Daha iþim var dünyada. Gelme ölüm gelme Hazýr deðilim daha. Ne yemiþlerinin tadýný Ne denizin Ne suyun Almadým doya doya. Doya doya sevmedim bile. Gelme ölüm gelme Daha hazrlanmadým. Hadi torunlarý görmemem neyse de Çocuklarým var Büyütüp evledireceðim. Gelme ölüm gelme Onlarý yetim koymaya razý olmaz baba yüreðim. Biraz daha izin ver bana Bir gün, birgün, bir gün daha Bensiz kalmasýn sevdiceðim. Sonra istersen gelebilirsin, Ama sen gene de isteme, Dünyaya alýþamadan henüz Sana alýþmamý bekleme ölüm. Biliyorum; "Vâde "diyeceksin, "Emir "diyeceksin, Sonra beni alýp gideceksin. Geride kalanlarý düþünmeyeceksin. Olur mu böyle, Sen söyle? Ben elliye merdiven dayadýðým halde, Doyamamýþken geride býrakacaklarýma. Onlar bana nasýl doyar? Benden boþalan yere Sevdiklerim ne koyar? Gel býrak peþimi ölüm. Söz veriyorum sana; Hazýr olduðumda, Kendim geleceðim. Ýþte o zaman ; huzur içinde öleceðim.
Sedat YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
sedobat1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.