Neden kara bir bulut gibi
Çökerken ufka,
Gözlerimi yakar ateþin.
Tüm aðaçlar alev saçlý þimdi…
Yere sinen bir ölüm
Göðü saran bir ecelsin…
Ne gün biter çarçabuk,
Ne uyku tutar geceyi
Koynumda bebem…
Kolunda tüfekle dað baþýnda
Bekler, evini barkýný býrakýp giden
Ya bugün, ya yarýn diye
Kulaðým habercide,
Gözüm son bir umutla
Ufkun kýzýl çizgisinde
Karabað’ýn baðrýnda büyüdüm iþte
Bana ak, bana temiz vatan
Arsýz köpekler sardý ocaðýmý
Gizlide bile aðlamayacak anam
Büyümeyecek belli ki
Acýyla sardýðým bebem
Çýrçýplak kalacaðým belki
Çýrçýplak ayazda, yazda
Týrnaklarým olacak arkama sakladýðým
Kör bir zaman saplayacaðým
Göz çukurlarýnýzýn altýna
Ölmeden ölümü arayacaksýnýz
Helal tutan avuçlarýmda
Karýþ karýþ ölçeceðim evimi bir daha
Vermem bebemin nazarlý beþiðini
Kan kokan ellerinize
Vermem…
Vermem bir daha
Pusu kurduðunuz sýnýr boylarýna
Uykusu gelmez lanetler dizdim
Adým atsanýz çarpacak sizi
Evladýmla büyüttüðüm ahtým da
Yürüyün sýrtlan sürüsü
Sürün çirkefinizi
Sürün…
Kancýk köpek ölüsü ata topraðýnýza…
Yürüyün sýrtlan sürüsü
Yürüyün…
Getirdiðiniz gibi götürün
Kancýk köpek ölünüzü…