Sancýlý bir kalp aðrýsýydý
Seni unutmak,
Senden vazgeçmek…
Bu kavramlar bana yabancýydý.
Yoktu yüreðin dilinde bunlara yer…
Dalgýn kalemim,
Billûr akan kahverengi gözlerinde
kanlý dizeler saçardý,
Tatlý hayâllerle ben bunu
gözyaþlarým sanýrdým…
Tutuþurdum katbekat,
Hissettikçe seni yanýmda…
Ama ne yapabilirdim ki?
Yaþamýn getirdiði kanlý bir hançerdi
sadece,
görebildiðim tek þey…
Farksýz deðildi benden yüreðim de,
Senin yanýnda o sensizdi,
O, senin için pek deðersizdi…
Hançerdi kurtuluþu ve görebildiði tek þeyi.
Ve…
Gözlerini unutamadýðým
sevdiðim!
Her çýktýðýmda dýþarý,
Yolumu kaybedeceðim.
Gecelerimden, gözlerinden;
Bana yol gösteren gözlerinden,
Vazgeçtim çünkü!
Senin için deðersiz bahçemin,
eþsiz gülü!
Unutmak zorundayým
artýk!
Seni çaðrýþtýran sihirli sözcükleri…
Görmek zorundayým
artýk!
Yüreðimde yeri olmayan sensiz sözcükleri!
Efe Ulaþ