Bütün heybetiyle kükrüyor tanrý þimþek üstüne þimþek yaðdýrýyor kara topraða þeytan bile çekildi kulaklarýný týkadý
Toz toprak her taraf karýþýyor korkudan renkleri çiçeklerin aðlýyor Mikail gördükçe yok oluþunu çizdiði resimlerin
Bir köþede durmuþ kýzgýn Ýsrafil iþi elinden alýndi diye yetiþmiyor Azrail’Ýn nefesi ölülere.
Cebrail sinmiþ tanrýnýn dibine ama söyleyemiyor tanrýnýn dediðini tanrýnýn kendisine
Bir türlü dinmiyor hiddet zaman ile mekan durmadan yanmakta Cennet Cehennem bir olmuþ dünyanýn bu haline bakmakta
Derken birden çekildi öfke duruldu ateþ o tanrýsal yürekte þeytan kýzgýn bir hýrsla çýldýrmakta ne diye?bu þeytani tavýr bir baktý ki kalmamýþ dört kitaptan geriye bir satýr
Çaðýrdý þeytaný Affettim dedi seni Gördükten sonra ÞU ÝNSAN DEDÝKLERÝMÝ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
noname Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.