ADI KADIN DI...
Adý kadýn dý..
Daha ana rahmine bile düþmeden kulaðýna okunmuþtu adý..
Belki yoksul bir tarlada doðmustu belki de;
Muhteþem bir sarayýn zümrüt iþlemeli zengin desenlerinde..
Nerde..
Nasýl..
Hangi renkte..
Ve..
Hangi isimle doðarsa doðsun..
Hepsinin tek bir adý vardý..
Onlar kadýn dý..
Adý kadýn dý..
Dünyaya gülmek için açýlan gözlerine..
Daha kapatmadan kirpiklerine baðladýlar gözyaþlarýný..
Kurutmasýn diye de güneþi..
Hapsettiler mahsenlerdeki þaraplarýn düþlerine..
Sonra da kör bir uykunun koynuna saldýlar..
Derin kuyularda nemlendikçe nemlendi rüyasýz yalvarýþlarý..
Koyu siyah bir yalnýzlýkla ölüme yaklaþtýkça adým adým..
Sustu kadýn hep sustu..
Sustu aðladý,aðladý sustu..
Çünkü adý kadýn dý..
Adý kadýn dý..
Rüzgarda uçuþan uzun saçlarý hüzünlere dalgalansada..
Elleri ,manolyalarý kýskandýracak kadar beyazdý..
Tüm boyutlarý tam delecekken abdal bakýþlarý..
Hoyrat eller gözlerini de kapattý ansýzýn..
Þimdi o gözler,siyah ince bir tülün ardýnda..
Esaret kokan bir müebbetin bitmesini beklemekte..
Adý kadýn dý..
Her canlý gibi onlarda doðdu..
Doðdular bu zalim dünyaya..
Kaderlerinin ne olacaðýný bilmeden..
Kederlerinin ne kadar süreceðini düþünemeden..
Kimi daha ergen olmadan kopartýldý dalýndan..
Kimisi berdele kurban gitti sevdasýna doyamadan..
Kahpe kurþunlara hedef oldu acýmasýzca..
Kaçtýðý sevdiðine daha bir kez bile sarýlamadan..
Nasýlsa adý kadýn dý ya..
Onlar ne anlar aþktan sevdadan..
Adý kadýn dý..
Ama onu, kadýndan baþka her þeye benzettiler..
Saçý uzun aklý kýsa dediler..
Dövdüler sövdüler..
Yemeðin tuzu biraz fazla olunca da..
Soðuk kapý önlerinde beklettiler..
Konuþmaya korkar oldular..
Daha iki kelime etmeden..
Sen sus,sen kadýnsýn..
Sen ne anlarsýn dediler..
Elinin hamuruyla otur yerinde deyip..
Yýllarca o hamurlarýn ekmeðiyle sefa sürdüler..
Karnýndan sýpayý,sýrtýndýn sopayý eksik etmediler..
Kuma getirdiler üstüne..
Acýmadan kuma ettiler kirli bedenlere..
Yetmedi canlý canlý topraða gömdüler..
Sonra......
Bütün pencereleri özgürlüklere kapatýldý..
Korkularýnýn bedelini..
Yasak tenlerine tüm çiçekleri nakýþ nakiþ iþleyip..
Kadýnlar çiçektir soldurmayalým dediler..
Ama hangi dalda açacaklarýna..
Ne yazýk ki!
Yine onlar karar verdiler..
Yeter..
Artýk zamaný geldi,suskunluk mevsimin bitsin eyy kadýn..
Kýr zincirlerini,kurtul prangalarýndan..
Çöz diline vurulan kilitleri..
Özgürlüðün düðmelerini aç,aç ki..
Soyunsun özlemlerin çýrýlçýplak, sereserpe yaþama..
Yaþam soyundukça ,çektiðin acýlara inat..
Sen yaþamla yaþamaya baþla..
Vakit vuslat vaktidir eyy kadýn..
Adýn kadýn yada çiçek deðil artýk..
Senin ismin güneþ olsun bundan sonra.
Güneþ..
Býrak karanlýklarý seni karanlýkta býrakanlara..
Hoþgeldin kadýn hoþ geldin dünyaya..
Hadi! öyle uzak durma..
Gel yaklaþ dudaklarýma..
Yeni adýný okuyacaðým kulaklarýna..
Güneþ Güneþ Güneþ..
GÜNEÞÞÞÞÞÞ......
ecedemet...
Not:DÜNYADAKÝ BÜTÜN KADINLARIN KADINLAR GÜNÜNÜ KUTLAR..DAHA NÝCE HUZURLU MUTLU VE SAÐLIKLI YILLAR DÝLERÝM...
HERKESE EN DERÝN SEVGÝ SELAM VE SAYGILARIMLA...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.