kabahatli bir çocukluğa susmalar şimdisi keyf-e keder
kabahatli bir çocukluğa susmalar şimdisi
A. Murat OÐUZCAN’a
silinmiþ bir hafýzayý kuþatan sesler ilkin ardýndan su dökülmeden uðurlanan /beyazlar içinde baba getirir akla, sonra bir cibinlik dolusu sýtmalý hüzün. solmuþ siyah beyaz fotoðraflar renklenir; harnup gölgesi bile kesmez ýrgat kadýnlarýnýn yorgunluðunu, sarý sýcak aðýtlar avuçlarýnda topraða vurur isyanýný dullar. insan geçmiþinde bulamayýnca umduðunu þahmaran oluyor eskitilmiþ yýllar çocukluða bile dönülmüyor büsbütün.
yanýk bir kokuya içlenir gibi -mesela reyhan- usul usul bir çocukluk kabahati anlat bana, þöyle gözyaþlarýmýza yara bandý olsun, bir ýrmakta boylar olsun, mutfaktan aþ çalar olsun, kýnalý serçeler yaþar olsun, gövdesine not düþülmüþ koca bir okaliptüs olsun. bu kirli gökkuþaðý midemi bulandýrmadan, bütün suçumuzu yýldýzlara satmadan, ergen çaðýmýz tren raylarýna uzanmadan usul usul bir çocukluk kabahati anlat bana.
susturuyor biliyorum bu koku/ bu tren sesleri/ bu yýldýzlar… susturuyor biliyorum çünkü tereddüt ediyor yetimlere aþýk olurken kýzlar!
ve yine bilirim turunç dalýndan çelik çomak her kadýna þiir yazmak olmaz! gel gör ki hüzünlü siyah beyaz çocukluklar mutluluða firar etmek için/ ucunun nereye çýkacaðý meçhul tüneller kazýyor. sýkýþtýrýyor býyýðýmýzý diþimiz bir gölgede, akþam olmuþ, yýldýzlar kabahatli çocuklar gibi susuyor.
reyhanlarýn ekildiði dibi delik kazanlar yok bahçemiz gayrý beton. þehri; fenalaþanlara koþturulan limon kolonyasý kaplýyor, haklýsýn bu çocukluk kabahati hiçbir mutluluða sýðmýyor. Sosyal Medyada Paylaşın:
keyf-e keder Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.