Tohumlarýn doðurur beni, Vuslatýnýn arka penceresinden. Ekinlerin habis bir küheylan. Topraðýndaki nefesin batýl , nefesin hýnç. Nefesin kirli, kipkirli.
Þimdi ekinlerinin arasýnda bir Kibelesin. Koca Memelerinde örseliyorsun hayatýný. Ve didaktik üçlemelerinde boþluktasýn. Suya bakýþýn statik ,ellerini açmýþsýn doðal ark yoluna, arkana bakmadan tapýnýyorsun . Saðýna soluna koþuyorsun ayaklarýn yalýn, Çok yalýn.
Vesveseli çorak topraklarýnda üstün baþýn humuslu. Kendine faydan çok, faydalan kendinden. Þimdi bana öykünüyorsun. Benim koca memelerim yok , Sana yok, Ona yok, Bana yok.
umut KURU
Sosyal Medyada Paylaşın:
umut kuru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.