Gel gör ki, laf anlamýyor bu gönlüm...
Bunca yýllar
Bir ömür boyu
Baþýna gelmedik kalmadý
Sevgi için çalmadýðý kapý da olmadý...
Göz yaþlarý
Seller gibi aktý pýnarlarýndan
Nice ilkbaharýný
yazýný, sonbaharýný, kýþýný
sevda uðruna kurban etti hep
Niye!?
Neden!?
Niçin?
Ömrünce aðlasýn diye mi?
Gülmedi yüzü sevdadan yana...
Anlamadý, anlayamadý,
anlamak istemedi onu hiç kimse...
Nasýl güvensin þimdi insanlara?
Nasýl inansýn?
Nasýl baðlansýn?
Hepsi yüzüne karþý dost,
Hepsi
senden beklentilerini alýncaya kadar dost
Sonrasý da hüsran...
Sýrtýný dönüp giderler.
Bir de sýrýtarak gülerler giderken
Ne veda vardýr
Ne de bye bye...
Hoþ çakal diyen bile olmaz.
Bu mudur hayatýn tek felsefesi???
YÝYÝP ÝÇECEK, DÖNÜP GÝDECEK
HER ÞEYÝ ANINDA UNUTACAK...
Öyle mi!?
Yazýk...
ben böyle iliþkide yokum.
Kalp inlemedikçe
gönül sýzlamadýkça
gözler aðlamadýkça
Yürek yanmadýkça
neyleyim o sevdayý?
Ne yapayým o sevgiyi?
her þeyiyle benim olmadýkça
gelip bir ömür
bende kalmadýkça
canýmýn caný olmadýkça
bana her an CANISIM demedikçe
Neyleyim dostlar,
neyleyim...
01..03.2010
Suat TUTAK
(Son þiirlerimden)