ÜLKEMİN KADINLARI
ÜLKEMÝN KADINLARI
Ülkemin çileli kadýnlarý geçer gönlümden
Saçýnýn her bir teline
Bir ayrý sevda türküsü söylenesi
Bazen Elif olurlar incecikten kar yaðarken
Dökülmüþ alnýna siyah perçemleri
Sürmelidir ceren gözleri
Çatlamýþtýr burçak yolan o kýnalý elleri
Günbatýmýnda tarladan dönerler
Suya inen söðüt dalý misali
Ya da fabrikadan çýkmýþtýr akþam vakti
Koþar yeni doðmuþ bebesine
Ak göðsünde düðümlenir sütleri
Bir mücevherdir çocukluðu ki yitirdiði
Tatmadan tükenir yaþayamadýðý gençliði…
Kerem ile Aslý’nýn sevdalarý
Yýldýzlar kadar uzaktýr onlara
Acýmasýz töreler doymaz canlara
Duvakla çýkarlar baba evinden
Geri dönebilirler ancak tabutla…
Bazen Serenay’ dýr adlarý, bazen de Seyra
Kimi zaman Berfin’ dirler Dicle kýyýsýnda
Doðu Karadeniz’ in bir balýkçý kasabasýnda
Tanura’ dýr ya da
Iraz’ dýr Çukurova’da
Kim bilir? Belki de Ramize’ dir Trakya’ da
Adlarý, dilleri ne fark eder ki?
Kim olursa olsunlar, özünde kadýndýr hepsi
O kadýnlar ki bir tutam sevgidir sularý, ekmekleri
Onlar, ülkemin kadýnlarý
Her biri helal süt emmiþ,
Her biri ölesiye sevilesi…
Naime ÖZEREN / 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜNEŞİ UYANDIRAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.