Mâzi dolu misketler elimizden kayýnca, Gençliði kovalarcasýna, geldi sonbahar! Biraz daha ölüm bedene yaklaþýnca, Sonsuzu gösterircesine geçti sonbahar…
Çýð düþer çýðlýklarla soðuk tenli iklim de, Bambaþka fýrtýnalar kopar yüreðimiz de, Karanlýk aydýnlanýr gelen seher vaktin de, Hasrete hasret katar ibret dolu sonbahar…
Bir tarafta yalanlar, bir tarafta kananlar, Neyi anlatayým ki; az kalmýþ sevdalýlar, Yapraklar gibi bir bir doðruluktan düþenler, Bilseler yapmazlardý hey gidi hey sonbahar…
Sesim kýsýk mý geldi bak gafiller duymuyor! Gafiller duyamaz ki; gönülleri saðýrdýr! Mevla’ya boyun eðmek bu kadar aðýr mýdýr? Aðýr deðildir, hayýr! Geçicisin sonbahar…
Bilal Yavuz
Kardelen Dergisi / Nisan - Haziran 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bilal Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.