Hâre hâre dürülür doruklarda bulutlar
Hasret ile kucaklar bakýþlar gökyüzünü.
Buruk bir beklentiye sâbitlenmiþ umutlar
Yaþayarak ân be ân ayrýlýðýn hüznünü…
Aydýnlýða darýlmýþ gözler ýþýk aramaz
Aðlar âh’ la yürekler, özlemler yokuþunda.
Adanmamýþ hiçbir can hedefine varamaz
Buluþurlar sevenler rüzgarýn kokuþunda.
Kesif bir hüzün kaplar umutlar limanýný
Heyecandan duyulmaz bir çýt bile kimseden.
Düþleyenler visâlin sevinç dolu ânýný
Boðulur feryatlara, gelmez ise beklenen!
Bekleyenler hicranlý çeliþkiden bayýlýr
Sanki mahþer ânýna döner birden manzara.
Etrafa yanýk kâlp kokularý yayýlýr
Ümidini yitiren girmek ister mezara.
Bekleyen ve gelmeyen; eskimiþ resim gibi
Acýlarýn çisesi dönüþür saðanaða.
Aþýnan gönüllerin, görünür yanmýþ dibi
Derdinden bunalanlar muhtaçtýr sýðýnaða.
Ýnler buruk yürekler sabrýn hüzzam telinden
Hazin serâp vehmiyle tekrarlanýr sahneler…
Bestelenen hep hasret türküsü aþk elinden
Ayrýlýk ve hasretle ezilirken sineler.
1984 Elazýð