Ne oldu anlayamadým? Son kuþlar da uçarken yuvaya. Boðucu bir karanlýk çöktü havaya. Bozulasýca bir araba. Alýp götürdü Çilli’mi bilmem nereye? Vurdum yýllarca kendimi, Daða ,bayýra ,dereye... Ama ne çere...
Uzun yýllar sonra bir gün, Köyde varken bir düðün; Son model bir araba, Geldi kornasýný vura vura. Ötecekti elbet zenginin borusu Çilli’m indi içinden, Elinde iki yavrusu...
Bir þeyler yitirmemiþ eski güzelliðinden. Dudaklarý boya ,týrnaklar oje,saçlarý perma. Dedim MEHMET sen buralarda durma. Eðdim boynumu, Ýçimdeki kor yanmaya baþladý alev alev... Gözümde yoktu inan mal,mülk,para , ev.
Boðazýma bir þeyler düðümlendi. Çilli’m biraz daha oracýkta eylendi. Ah!!! Çilli’m ahhhhh Gitti parayla evlendi... Biliyorum ne desem diyecek hayýr. Ahhhh bu parasýzlýk Nice sevenleri ayýrýr...
MEHMET ASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.