en çok sensizlikte yeniliyorum nefes vermelere verdikçe yakýyorum soðuðunu ve almadan yeniden veriyorum adýn var diye emekli ettiðim gülümsemelerimde...
alevsiz bir yangýn yeri siyahtan seçme karmaþa eksik notalý bir senfoni kalbim
ve senin gözbebeklerinde nöbet tutuyor içimin tüm korkularý
yüreðimi sýkýþtýran bu kesif hüzün yeþillenmiþ kanrevan bir çocuk þimdi...
yorgunum...
07/03/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Luna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.