Daðlara çökmüþ kara bulutlar Sis kapýma dayanmýþ. Gece alev olmuþ yanar., Gözlerin aklýma düþmüþ Bir rüzgâr çýkmýþ, Sonbahar esiyor, Ve eylül aðlýyor, Ben aðlýyorum.
Yaðmur camlara vuruyor, Aðaçlar dökülen yapraklar arasýnda, Çocuklar gibi el çýrpýyorlar. Akþam! Yaðmura, rüzgâra karýþan akþam, Kasvetiyle üstüme çökmüþ, Ve yýldýzlar kaybolmuþ, Karanlýklar aðlýyor, Ben aðlýyorum.
Yaðmur camlara vuruyor, Üþüyorum,içim ürperiyor, Saatler ilerliyor. Dýþarýda ölü çýðlýðý var, Ýçimde bir cenaze matemi. Felç olmuþ yalnýzlýðým, Beni tatlý bir uykuya sürüyor. Ve sancýlý rüyalar, Gecemi terletiyor. Ani bir kapý gýcýrtýsý, Sersemliðimi tokatlýyor.
Bir býçak gibi ýþýldayan gözleri, Islanmýþ tüyleri, Ve maðrur bakýþlarýyla, Yanýma sokulan Fakir bir kedi, Gölgemde ýsýnýyor. Sevimli bakýþlarýyla Gecemin soðuk neþesi oluyor. Gözlerimden hicran akýyor, Hatýralar ýslanýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
zoroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.