En sevdiði renkti kýrmýzý.
Ýçini yakardý bir sýzý.
Güldü mü çiçekler açardý gözlerinde.
Bazen akþam üstü kasveti vardý sözlerinde.
Alnýnda güneþi taþýrdý yaprak gibi.
Merhametliydi bir ana gibi,toprak gibi.
O þirin Anadolu kýzý.
Yazmasý kadar güzel türküler söylerdi.
Bilseniz kuþlarý,çiçekleri ne çok severdi.
Gecenin kalbine yürürdü sokaklarý dar.
Kar beyaz hayalleri vardý sonsuzluk kadar.
Sevgilisiydi yaðmurdan kaçan kelebeklerin.
Saçlarýný okþardý yoksul bakýþlý bebeklerin.
O mahçup Anadolu kýzý.
Bahar kokulu elbisler giyerdi.
Bir melek gibi dolaþýrdý sessiz.
Masal kýzlar kadar talihi yoktu belki.
Elleri hamur kokardý,saçlarý yýldýz.
Ölümden çok töreden korkardý.
Acýlarýný gamzelerinde saklardý.
Bir sevdiði varsa yüreði bahtiyardý oy.
Çocuklar büyütürdü içinde boy boy.
O yoksul Anadolu kýzý.
Ressam Nuri Ýyem’e teþekkürler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.