se
ABRE
kar kadar sessizim
kar kadar donuk bu gece...
damlalar sýkýþtýrýyorum göz bebeklerime.
bir abre bin damla abre daha
yazmaya takatim yok ama...neyse...
bu sýralar mabedimin sunaðýnda
zamanýn akreplerini kurban ediyorum.
yel/kovana gelmeyen arý günleri bekliyorum
yýrtmak istiyorum çoðu zaman
kanatsýz fanusuna dar gelen ruhumu
alnýmýn siyahi kalebendinde
gözümden döke döke, özümden söke söke
tozu kýzýl toprak arýndýrýyor, suyu kýzýl benliðimi
bir kenti anlýyorum da
yine de bin kent ölüyor sessiz peronlarýmda...
damlalar sýkýþtýrýyorum göz bebeklerime
bir abre bin damla abre daha...
kar kadar beyazým, kar kadar ölümlü bu gece...
gider yaný kalmadý ya hayatýn... neyse...
bazen iþte böyle öfkemin suretine
dilimin sözü geçmiyor...
göçebeyim obasý dünya çadýrýnda...
ve yokluyorum kör bastonuyla hayatý
konmuyor kar kuþlarý kar yanýðý daðlara...
ince çýðlýklarsa gelemiyor ak kubbeli çýðlara.
baðrýmý deþe deþe, döþümden düþe düþe
vurdukça ciðerlerimde ejderhalar öldürüyorum.
bir âhý anlýyorum da
yine de bin âh ölüyor sessiz peronlarýmda...
damlalar sýkýþtýrýyorum göz bebeklerime
bir abre bin damla abre daha...
kar kadar aðýrým, kar kadar yorgunum bu gece...
bu kafayý ezmek var ama …neyse...
gün hýþýmla kara sürmesini çekerken üzerime
efkarým daðlarý devirecek kadar
içimde daðlardan daha büyük daðlar var...
biriktirmedim ama bilirim kararýný
gözlerimde akan su bir þehri yutacak kadar…
dokunmayýn efkarýma...
efkarýmýn esrarýna!
belki acizliðim, belki sefaletim
bilmiyorum iþte ne bileyim...
kýlcal damarlarýmdan inceydi kahrolasý yüreðim
karanlýkta koþa koþa, duvarlardan aþa aþa
bozgunlardan gazi çýkýp madalyonlar alýyorum...
bir þefkati anlýyorum da
yine de bin þefkat ölüyor sessiz peronlarýmda...
damlalar sýkýþtýrýyorum göz bebeklerime
bir abre bin damla abre daha...
kar kadar soðuk, kar kadar lapayým bu gece...
bir þey diyecektim ama boþ ver… neyse...
çilenin kara saplý çekiçleriyle ezile ezile
hayatýn örsünde þekillensem de
ben olmasam da o eski ben
kahrý doðrayacak kadar keskinleþti bileðim
mahzun anýlarýmda kýzýlca kýyametler kopsa da
þimdilerde isim arýyorum yaþýný bilmediðim günlere
geçmiþten söne söne, bu güne yana yana
ellerimle dokunmadan bir nesil gömüyorum
bir günü anlýyorum da
yine de bin gün ölüyor sessiz peronlarýmda...
deðmeyin, dokunmayýn efkarýmýn esrarýna.
kar kadar gerçek, kar kadar yalnýzým bu gece.
damlalar sýkýþtýrýyorum göz bebeklerime
bir abre bir abre bin damla abre daha...
Abre / Göz yaþý
Esra Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
ABRE