" Yeni bir koku aldým kendime seni tenimden silsin diye "
Þöyle bir geçmiþe yürüdüm elimde sözlerden bir baston Her satýrda durdum Her nefes alýþta yumdum gözlerimi Adý aþk olan kelimelerin büyüsünde üþüdüm Her þey týpký dün gibi
Sonra bir melodi yükseldi kulaklarýmýn paslý duvarlarýna Sesim tellerin arasýnda utangaç Yüreðim ise satýrlarýn el deðmemiþ boþluðunda Ayný nakaratlar dizilir boðazýma
Düþündüm Dünden yarýna adýmlarýmý saydým Meðerse siyah kaplý bir sandýðýn çekmecesinde kalmýþým
Koca bir yalnýzlýk rüzgarý çalmýþ nefsimi uyandýðýmda tektim
Göðünü buladýðým mavi Güneþini ýsýttýðým kýþ geceleri Bir bir düþerler gözümdeki saklý mahzenlerinden
Bense mevsiminden önce savrulan yaprak gibi Rüzgarýn sürdüðü izde kaldým Adým satýrlarda, yüreðim yanýk bir mektupta tutuþturulur Kül rengi bakýþlarýmla savrulurum
Artýk bilinmez bir mezar paklar beni Ve benden arta kalaný
Bu arada teninin kokusu üstüne bir koku bulamadým Benimle birlikte sonsuzluða mahkumsun
Ölüm öpmüþtür artýk dudaðýmdan
05/03/2010 17;45 eMÝNE
Sosyal Medyada Paylaşın:
eMİNeYZAMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.