ölümün hüzne çalan külleri...

Bu gün yine hatýralarýmý gözlerime yükleyip
"senin gözyaþlarýn" diye,bulutlarýn eteklerinden düþen
Yaðmur tanelerini topladým küçük ellerimle.
Yokluðunda üþüdüm.
Sýcak sesini aradým kurak topraklara bereketi daðýtan,
rüzgarýn koynunda.
Varlýðýný sorguladým,
cümlelerin virgülsüz sokaklarýnda.
Seni aradým gecenin iç cebinde.
Yüzünü,gülüþünü aradým hatýralarýmýn aðlayan suretinde.

Kah yalnýzlýk sinmiþ odamda.
Çýðlýk çýðlýða sevdaný sayýklattým dudaklarýma.
Kah adýnýn her harfini kanattým parmak uçlarýmla.
Baðýþla beni sevgili,
Ýçimdeki sana olan ölümsüz sevgiyi.
"varlýðýmda" yaþatmasam da sen uzaklarda,
Acýlarýný bedenimle ödemek,sensizlikte yapabileceðim tek þey ne yazýk ki..


Bir ömür mutlu olacaðýný bilsem,
Bedenimi kefenleyip varlýðýna serilsin bu yamalý kalbim.
Çünkü ben sadece bir þafak vakti,
sis duvarlarýný aþýp,acýlara yenilmiþ dudaklarýna,
sunulmuþ bir damla can suyum...


Yokluðunda kanayan her gecede
"bedenim ömür uzaklýktaki yüreðinden",
Kurak topraða düþen cümlelerin ölüme mevzilenmiþ namlusunda,kanattým hasretini.
Sen kirpiklerini gökyüzünün ince dallarýnda uyuturken,
Ayrýlýklara yataklýk eden bir eþkiya gibi..
Kelimelerin namlusunda aðlattým içimdeki çocuðun gözbebeklerini.

Sen benden uzakta susmalarý oynarken,
Ben sensizliði anlatan intihar mektuplarýnýn harflerinde susturdum,
Yokluðunun pas tutmuþ çýðlýklarýný.

Seni sevmenin bedeli ölümle onurlandýrýlmýþsa sevgili;
Gülüþlerim kefenim olsun...


Sosyal Medyada Paylaşın: