Bir mart ikibin on’un gecesinde Adeta mýh gibi yüreðime kazýnan o saniyeler, Þimdilerde en büyük armaðaný belki de bana Yaradanýn ve annemin son nefese...
Anladým ki o gece, gözlerim mavi-imiþ Beyazlamaya baþlasa da sakallarým, siyah-mýþ bazýlarý Biliyor musun ellerim var-mýþ Hatta yüreðimde sevgi var-mýþ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut DAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.