AYRILIK GECESİ
Duygu ve düþüncelerin ruhumu sardýðý,
Beni alýp Kaf Daðlarýnýn arkasýna attýðý,
Durmadan hýçkýrýklarla yürekten aðlattýðý,
Ayrýlýk gecesi, ruhumun son hecesi…
Aðacýn dalýndaki sararmýþ yapraðýn esintisi,
Aðlayan ruhumun ayrýlmaz bir sayfasýdýr,
O umutsuz sayfada, son bir durak vardýr,
Ayrýlýk gecesi, ruhumun son hecesi…
Bil ki her mutluluk, bir acýyla biter,
Ayrýlýk zincirlerinden bir halka kopar,
Gözü yaþlý sessizlikler hep haykýrýr,
Ayrýlýk gecesi, ruhumun son hecesi…
Ben burada varým, yok oldum iþte,
Sizde ayný ruh ve ceset bulundukça,
Hep ayrýlýk sözlerini haykýracaksýnýz,
Ayrýlýk gecesi, ruhumun son hecesi…
Aðlamasaydým, gülemeyecektim cesedimle,
Ben aðlýyorum, ruhum gülüyor kaderimle,
Ruhum aðlýyor, ben gülüyorum þu sözlerle,
Ayrýlýk gecesi, ruhumun son hecesi…
Ayrýlýk olmasaydý, bilinir miydi beraberliðin kýymeti?
Her ayrýlýk, yeni bir mutluluk ve gözyaþýnýn habercisi,
Kalemden akan mürekkep bile haykýrýyor bu sesi,
Ayrýlýk gecesi, ruhumun son hecesi…
Ben yazarken bile zaman hýzla kaçýyor benden,
Bense geriye doðru koþuyorum, gerilerin gerisine,
Orada mezar taþýma yazýlaný buluyorum umutsuzca,
Ayrýlýk gecesi, ruhumun son hecesi…
Yusuf, Züleyha; Sinan, Mihrimah; Tahir, Zühre,
Ferhat, Þirin; Leyla, Mecnun; Kerem, Aslý…
Asýl kalmalarýnýn sebebi, ayrýlýk mý birleþme mi?
Onlar da bu sözleri daðlara, taþlara haykýrmýþlardý,
Ayrýlýk gecesi, ruhumun son hecesi…
Her ayrýlýk bir var oluþtur, ayrýlýk gecesinde,
Seven sevgililer ise aþk ile buluþur o gece.
Toprak sýkar insaný, sýkar da çýkarýr ortaya,
Ayaða kalkan insan bir tabela görür,
Ayrýlýk gecesi, ruhumun son hecesi,
Ayrýlýk gecesi, ruhumun son hecesi…
Temmuz 1998
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.