’’ÝSTANBUL AÐLIYOR’’
Karlarda küstü artýk Ýstanbula
Adeta prodesto edercesine
Sanki inatýna yaðmayacaðým diyor
Vapurlar eskisi gibi çalmýyor düdüðünü
Deniz otobüsleri götürüyor aldýðýný
Doya doya seyrettirmiyorlar boðazý
Çýkýp seyretmek istedim tepelerinden Ýstanbulu
Ne acýdýrki tepelerinide parsellediler
Þöyle kafa dinleyecek bir yer býrakmadýlar
Banklarda artýk aþuklar maþuklar oturmuyor
Ya kimsesizler yada serseriler
Ama martýlar hep var cývýl cývýl
Fakat onlara yem atan
Leylasýný düþünen mecnunlar yok
Yalnýzlýðýný martýlarla paylaþan aþýklar yok
Ve vuslatý vurup sahillerde Ýstanbul Aðlýyor
Caddelerinde sokaklarýnda yürümek o kadar zorlaþtýki
ALLAH muhafaza ya bir kaza kurþunu ya bir patlama
Her an her köþe baþýnda her adýmda bekliyor
Kýþ mevsiminde baharý yaþýyor Ýstanbul
Bu hayýrlý bir alamet deðil
Oysaki her mevsim mevsiminde güzeldir
Yas tutmuþ Ýstanbul karalar baðlýyor
O bile artýk kendinde kaybettiði kendini arýyor
Bulamayacaðýný anlayýnca Ýstanbul Aðlýyor
Dokuz onbeþ vapuru bir gitti pir gitti
Adeta boðazýn derin sularýna gömüldü
Gitti ve bir daha geri dönmedi
Ada vapuru artýk sýk sýk yapmýyor seferlerini
Gemiler teslim olmuþcasýna açmýþ yelkenlerini
Balýkcýlar yakýnýyor boðaz kaybetti bereketini
Doðal güzelliðin yerini almýþ koca koca binalar
Toprak kokusunu saklamýþ parke parke taþ duvarlar
Ve ve son deminide vurup Ýstanbul Aðlýyor
Bestekar:Bayram DOKGÖZ