Adagio Sonata en Sol Menor

saðýr yapraklarýn gölgesi serin
saðýr yapraklar deðmiyor alnýna yalnýzlýðýmýn
küçük küçük kulübeler düþlüyorum ikimiz için
tahtadan çitler ve panjurlarý evrene bakýþlý
yoksulum
çýkýnýmda ekmek kýrýntýlarý yaðmura korunaksýz
sallapati korkularýn içinde eskiyor giysilerim
tenimde yankýsý uzaklardaki unutkanlýðýnýn
bu ben deðildim orkestrasý cüzzamlý dudaklarý çürük
böðrümde sopsoðuk çeliði kýsýk sesli yabancýlýðýnýn
benden ayrý ama herkese yalancý bir eksikliksin
iyi ki ayrýsýn...

konuþmamýz yüzyüze iki ayna gibi içiçe
ve ben büyük mutsuzluklarý aðaçlandýrdým sesinde
geceler boyu cesur sabahlara iddialý bir an tutkunuyum
sokulgan acýlarý bile ikiye bölmeyi düþünmek gibi
...................................................
sustuðumu paylaþtým...!...
dur burda
bulutlar birer yaylý gibi boþanacaklar dizginlerinden
þýmarýk bir karanlýðýn ortasýnda ak bir mezar taþýna dönerken ellerim
son kez ismini haykýracaðým gölgesiz terli
kerli ferliyim severken yalnýzlýðýmý
sevmenin bütün bir onuruyla
ellerime gömüleceðim
seni okþadýklarý için...

uykular yitti
artýk uyanmak yok
son heyulam üzerime eðilen gölgesi serin saðýr yapraklardý
küçük küçük kulübeler þimdi çok uzaklarda
tahtadan çitler ve panjurlarý evrene bakýþlý
yoksunum
yaðmurluðumda sürekli bir ten göçü sensizliðe hazýrlýksýz
bu sen deðildin korosu veremli bakýþlarý düþük
baðrýnda buz gibi puslu kamasý çocuk üþümelerimin
senden ayrý ama herkese doðru bir artýyým
iyiki ayrýyým...


kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: