MAVERAÜN NEHİR.
Gezdim seyreyledim, köyü þehri.
Gördüm Fýrat gibi, azgýn nehiri.
Gemsiz küheylandý, kalkarken þaha.
Dicleyle beraber, akýyor arþa.
Nice yiðitleri, mezar etmiþtir.
Al duvaklý kýzlar, sele gitmiþtir.
Tarihin beþiði, bu topraklardýr.
Ezilen daima, yoksul insandýr.
Peygamberler þehri, mübarek toprak.
Eyüp var Ýbrahim, Nemrut var alçak.
Yakmayan ateþi, gördü insanlar.
Oradan bu yana, geçti zamanlar.
Kýsaca biz böyle, tarihe baktýk.
Makus talihiniz, deðiþti artýk.
Fýrata gem vurdu, bu büyük devlet.
Sayýsýz barajý, yaptý bu millet.
Þimdi bereket var, susuz toprakta.
Köylü zenginliyor, ýrgat refahta.
Bir tek þeyi noksan, toprak reformu.
Kalkarsa aðalýk, bu da çok zor mu.
Hainleri besler, feodal yapý.
Irakla Suriye, bunlara kapý.
Þimdide Barzani, Kuzey Irakta.
Hepsinin gözü var, kutsal toprakta.
Türkmendaðlý bütün, gördü bunlarý.
Araplar Yahudi, göz koyanlarý.
Büyük Kürdistaný, kuracaklarmýþ.
Bu aziz vataný, böleceklermiþ.
HÝLMÝ CAN.
21.OCAK.2010.
(2582)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.