NİÇİN SESSİZİZ.

Ülkemin üstüne, çökmüþ bulutlar.
Bir baþka bahara, kaldý umutlar.
Þaþýrdýk vallahi, neden böyleyiz.
Hakkýmýz yenirken, bizler aciziz.

Hizmet deyip vize, aldýlar bizden.
Yalan dolan ile, düþtüler gözden.
Her gün daha beter, yoksuluz dünden.
Bu böyle giderse, bizler köleyiz.

Yandaþlarý dýþýnda, varmýdýr memnun.
Ortam müsaitken, koltuða kondun.
Devlet mallarýný, bedava sundun.
Gün günden geçtikçe, bizler fakiriz.

Tuzu kuru varsa, onlar dostlarý.
Seçime kadardýr, ancak yollarý.
Sýrtýnda taþýmaz, millet bunlarý.
Sandýk konulunca, bizler veziriz.

Þehler þýhlar mürþit, almýþ yürümüþ.
Kara cüpbeliler, malý götürmüþ.
Ýþçiler hak demiþ, bundan dövülmüþ.
Fakir yoksul iþsiz, bizler sefiliz.

Borçlardan faizden, batýyor millet.
Ýcralar iflaslar, seyreder devlet.
Ýþini bilenler, yapýyor servet.
Menfaat olunca, bizler dahiyiz.

Türkmendaðlý þair, gerçeði yazar.
Malý götürenler, belkide kýzar.
Ülkemi anlattým, bu millet bizar.
Hak hukuk kalmadý, bizler sessiziz.

HÝLMÝ CAN.

(2585)

Sosyal Medyada Paylaşın: