Bulutlarý gökyüzünün suskun yürüyenleri sanmýþtým hep Bir uçurtma gibi kanatlanýp da bayýrdan aþaðý eteklerime takýlýp Tepesi üstü bir kar-topu misali yuvarlandýðým çocuksu günlerim ah Ne çok özlemiþim gökyüzünün kuyruksuz yýldýzý olmayý Gündüz vakti güneþin gölgesinde parlamayý
Hiç alýþamadým biliyor musunuz bana hayranlýkla bakan çapkýn gözlere Ürküyordum hangi sokakta kendimi bulsam Belki de bu yüzden martýsý olmak istiyordum ýssýz maviliklerin Denizler benim annemdi denizler benim sahiden annemdi Oysa hiçbir kumsalýn bundan haberi yoktu
Düþlerimle boðuluyordum bir denizin avuçlarýnda deðil Ve sen beni kendinde bile kurtamazken Bir nefeslik umudumla yudum yudum ölürken Yine ayný sevgimle bekliyordum seni halen düþlerimde Yeni bir hayale gebe kalmak istemiyordum sensizliðe ihanetle
Þimdi ne vakit arasam seni herhangi bir þehirde Adým adým yürüdüðüm bütün sokaklar kadýköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
melis aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.