gö
İMKANSIZLIK...!
Düþüncelerime yolvermiþ Öylece yaþýyordum
Dilimde bir imkansýzlýk türküsüdür dolanmýþ
Neyana baksam seni ne yapsam sen aklýma geliyordun
Sensizlik vardý birde sensizligim
Beni boðan yalnýzlýk içinde var olmaya çalýþan benliðim vardý
Neyi neden diyebileceðim neyim kalmýþtýki
Hergecenin ardýndaki karanlýk beni uytmaz olmuþtu
O’sokak ortasýnda bekleyiþimi gözüme getirebilmek
Ve artýk o’köþeyi dönmek ve bu çenberin uzagýna gitmeliydim belkide
Herbir sessizlik beni gölgelere
Herbir gölge beni imkansýz sonlara býrakýyordu sanki
Ve buþekilde yaþamlar yok olma eþiðinde býrakacaktý belkide
Olsun be gülüm bu karanlýk beni yutsada
Senin aydýnlýkta oluþunu düþünerek giderim
Seni severek bu bekleyiþi ya sana
Yada sessiz çýðlýklarla imkansýz sonlara baðlarým
Ya varsýn ya yoksun aslýnda yoksun
Sanadair umudum yaþarken onunda ölmüþ oldugunu farkettiðim an
Ýmkansýz olanla yüzleþebilir yüzleþtigimde hazýr olur gidebilirim
Ve bir þiir dolanýr dillere
Her okuyan bu acýyý yaþar ve sevgiler yeniden doðar belkide
Belki bu gidiþ nice sevgileri yeþertir
Çok sevmelere yeniden þanslarý tanýr ve yeniden aþk yaþar
Eðer nice sevgilere ibret ve klavuz olucaksa
Eðer benim gibi düz gidemeyen aþklarý kurtaracaksa
Ve en önemlisi senin tarafýndan bir ömür boyu sevdirecekse
Kendimi düþünmeden giderim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.