...Ve anlayacaksýn onun ben olduðumu,
Konuþtuklarýmýz, güldürebilmem seni,
Bahsettiðim þeyler; Farklýydý bilirsin...
Ama ben buradayken, yanýndayken,
Zor bebeðim, zor.
Her ne zaman giderim,
Uyanýrsýn bir sabah,
Bulamazsýn seni benim gibi dinleyeni,
Ýþte o gün ayna daðýlýr,
Tuzla buz olur, paramparça...
Bir kýz çocuðu aðlar usul usul,
Okþayan olmaz baþýný,
Bebeðim...
Zorlayacaklar seni,
Anlamayacaklar,
Ne masal anlatacaklar,
Ne de alnýndan öpecekler,
Yaðmurlarda yürümüþsün,
Bir kediyi almýþsýn kucaðýna,
Bir çocuðu öpmüþsün,
Onlara ne?
Onlar þu koruluk gibi;
Karanlýk, korkutucu...
Oysa ben;
O ihtiyar adamým çocuklara düþlerini daðýtan...
Ama sana gelince;
Bir ordunun karþýsýna çýkmýþ tek bir askerim,
Mýzraðýmý saplamýþ yanýma beklemekteyim.
Ölüm göstersin çürümüþ yüzünü,
Varsýn öpsün dudaklarýmdan eksik diþleriyle,
Umurumda deðil,
Nasýl olsa savunacaðým son kale sensin,
Bebeðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.