Bir udum olsaydý elimde ne makamlar gezerdim... Zenginlik kokan, hülyalý öykülerin Okunmamýþ aþk dolu satýrlarý olurdum... Her gün yeni isimler verirdim doðan güne...
Oysa hüzün çiçeðiyim þimdi! Enkazým... Batýk bir aþktan geriye kalan... Sesiz sedasýz kendi maviliklerimde boðuþan!
Gitmeliyim artýk... Gitmeliyim buralardan... Kýrýk dökük bir beni alarak Acýlarýmý yetim býrakarak... Uzaklaþmalýyým sensizliðinden...
Bazen, Kozasýnda özgürlük türküsü söylemeye sevdalý bir kelebek, Bazen, Meyvelerin doðmasý için ölmesini bilen bir çiçek...
Boynu bükük hüzün çiçeði...
Yarýna uyanmak için sebeplerim olacak Belki de; Aþýk olacaðým. Acýya verecek bir þeyim yok Çünkü ben; Mutluluktan alacaklýyým!
Sosyal Medyada Paylaşın:
portakal_çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.